Προστασία θαλάσσιου περιβάλλοντος

Αρκετές μέρες τώρα, τριγυρνάνε σκέψεις στο μυαλό μου, για το πώς θα μπορούσα να κάνω κάτι καλό για την Θάλασσα πού τόσα μου δίνει και που τόσα λίγα της επιστρέφω.
Σκέφτομαι διάφορα, που έχουν ειπωθεί κατά επανάληψη και άλλα που υπάρχουν στο μυαλό μου, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις μόνο στην φαντασία μου.
Διάφορα όπως, «Για πόσο καιρό ακόμα αντέχει οι θάλασσά μας, τον πόλεμο που της έχουν κηρύξει επαγγελματίες και ερασιτέχνες ».
Διάφορα όπως «αν έχει γούστο να πας για ψάρεμα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα έρθεις στο σπίτι σου χωρίς να έχεις δει καν λέπι, διότι δεν υπάρχει τίποτα που να ζει πλέων εκεί κάτω».
Διάφορα, όπως την παιδία και την ευαισθησία που έχουμε όλοι μας, για την προστασία της.
Βλέπω σε ορισμένες συζητήσεις, να λένε μερικοί για επιστροφή των ψαριών που είναι πολύ μικρά.
Ναι βεβαίως και συμφωνώ.
Πόσοι όμως το έχουν σκεφτεί, η ακόμα, πόση το έχουν εφαρμόσει και συνεχίζουν να το εφαρμόζουν.
Το να λέμε πάω για ψάρεμα… Ξέρουμε τι σημαίνει αυτό??
Ξέρουμε ο τρόπος που ψαρεύουμε τι επιπτώσεις έχει για τον θαλάσσιο πλούτο???
Το να πάμε και να γεμίσουμε την παραλία με τα σκουπίδια μας, είναι ένας τρόπος.
Το να πάμε και να γεμίσουμε την σακούλα που συνήθως όλοι λίγο πολύ έχουμε μαζί μας με τα σκουπίδια μας και να τα πετάξουμε στο σπίτι μας η στον κοντινότερο κάδο είναι ένας άλλος τρόπος.
Αλήθεια, γνωρίζει κανείς, πόσα χρόνια χρειάζονται για να λιώσει (ανακυκλωθεί) μια πλαστική σακούλα η ένα πλαστικό μπουκάλι η κύπελο?
Κάπου διάβασα ότι χρειάζονται 25 χρόνια ανά κυβικό εκατοστό εάν θυμάμαι σωστά.
Πόσες φορές διαλέξαμε, να μην το σκεφτούμε η να το ξεχνάμε κατά λάθος.
Τα διάφορα λιανά ψάρια, που δεν τα πετάμε μέσα αλλά τα πετάμε στον τόκο για να τα φάνε οι γάτες…. Γιατί??
Οι γάτες τα χρειάζονται στην παρούσα φάση??
Μήπως τα χρειάζεται η θάλασσα για να θρέψη τα κυνηγάρικα της που δεν βρίσκουν ούτε και αυτά τίποτα να φάνε??
Διάβασα κάπου για τα διάφορα επιτρεπόμενα μεγέθη που επιτρέπεται να ψαρεύουμε.
Στην Ελλάδα ισχύει για τον μπακαλιάρο 20 εκατοστά.
Στην Σουηδία που μαζί με την Νορβηγία αλιεύονται κατά κόρον, πρόσφατα μόνο, τον Ιανουάριο, αν θυμάμαι καλά άρχισε και πάλι να επιτρέπεται η αλιεία τους από επαγγελματίες.
Για τους ερασιτέχνες δε, ορίζονται τα 40 εκατοστά.
Κάποια στιγμή που είχα νοικιάσει μια θέση σε σκάφος για να μας πάει σε βαθιά νερά για ψάρεμα, έπιασα μια δράκαινα.
Φωνάζω τον καπετάνιο να την ξαγκιστρώσει με την λαβίδα για να μην με τσιμπήσει, όπως ορίζει ο κανόνας του σκάφους και του λέω να την αφήσει στην κουβέρτα να την πατήσω.
Το αποτέλεσμα ήταν, παραλίγο να με ρήξη στη θάλασσα.
«Ακόμα και η δράκαινα που δεν την θέλουμε στο αγκίστρι μας, είναι μέρος του οικοσυστήματος.»
Αυτή ήταν η απάντηση του καπετάνιου.
Την συγκεκριμένη στιγμή, δεν του έδωσα σημασία, αλλά μετά από μέρες που το ξανασκέφτηκα, άρχισα να αναρωτιέμαι και να σκέφτομαι «γιατί μου απάντησε έτσι αυτός ο άνθρωπος??» «είχε κάτι να κερδίσει??»
Η απάντηση που έδωσα εγώ στον εαυτό μου τελικά ήταν ΝΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ και μάλιστα πολλά.
Προστατεύει το περιβάλλον που του δίνη να φαΐ.
Ας σταματήσω όμως την γκρίνια παρόλο που είχα αρκετά παραδείγματα ακόμα να δώσω.
Το θέμα είναι «Τώρα πια τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιστρέψουμε τα κακώς γινωμένα??»
Το να απολαμβάνουμε κάτι που μας αρέσει, έχει και της υποχρεώσεις του.
Υπάρχει άραγε κάποιος που να έχει αμάξι και να μην του κάνει τα σέρβις που πρέπει?
Θα το ονομάζαμε τουλάχιστον αμέλεια, για να μην πω βλακεία του.
Έτσι λοιπόν θα έλεγα ότι είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας να προστατεύσουμε αυτό που όλοι μας αγαπάμε.
Θα ήθελα να δώσω κάποια παραδείγματα που μου ήρθαν στο μυαλό και να παρακαλέσω όποιος άλλος έχει κάτι να προσθέσει, ας μην διστάσει να τα παρουσιάσει.
Αρκεί να είναι πραγματοποιήσιμα αυτά που σκέφτηκε.
Θα ξεκινήσω το πρώτο παράδειγμα.
1.Να μας γίνει έμφυτο, το να επιστρέφουμε τα μη επιτρεπτά η πολύ μικρά αλιεύματα στην θάλασσα, ακόμα και ψόφια κάποιο άλλο θα τα φάει.
2.Να προσπαθήσουμε μέσα από συλλόγους η όποιο άλλον τρόπο μπορούμε, να εμπλουτίζουμε την περιοχή μας με γόνο. Σε ελάχιστο χρόνο θα έχουν γίνει τα ήμερα, όσα επιζήσουν, άγρια και αυτά.
3.Να ξεχωρίσουμε μέσα μας, το πού ανήκουμε. Εννοώ με αυτό ότι,
•Είμαστε επαγγελματίες?
Εάν είμαστε επαγγελματίες, δεν το συζητώ. Ανήκουμε σε κατηγορία που υποτίθεται ότι μας ελέγχει το κράτος. •Είμαστε ερασιτέχνες?
•Τι είδους ερασιτέχνες?
•Ψαρεύουμε για ψυχαγωγία?
•Ψαρεύουμε γιατί δεν έχουμε να φάμε (Δεν το νομίζω) ??
•Ψαρεύουμε γιατί δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε?
Οι κατηγορίες όπου ανήκει ο ερασιτέχνης ψαράς λοιπόν, μας δίνη αρκετά. Είτε αυτό λέγεται αλιεύματα είτε ψυχαγωγία και ψυχική ανακούφιση.
Όλα όμως την σήμερον έχουν και την τιμή τους.
Προσέχουμε για να έχουμε.
Θέλουμε να λεγόμαστε ερασιτέχνες ψαράδες.
Θέλουμε να ανήκουμε σε κάποιο σύλλογο (ορισμένοι).
Τι κάνουμε για αυτό?
Πιστεύω ότι το πρώτο που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να οργανωθούμε σε κατά τόπους συλλόγους.
Όταν θα υπάρχουν αρκετοί πλέων σύλλογοι, θα υπάρχει και η δύναμη για ομοσπονδία.
Σαν ομοσπονδία θα υπάρχει και η φωνή που θα ακούγεται.
Και τότε θα μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα αυτά που πολλή από εμάς ενδεχομένως ακόμα ονειρεύονται.
4.Να κρατάμε την περιοχή που ψαρεύουμε καθαρή. Ακόμα και τα σκουπίδια που δεν είναι «δικά μας» εάν μπορούμε, ας τα μαζέψουμε και αυτά, καλό θα κάνουμε, κακό σίγουρα όχι.
5.Να συμμορφωνόμαστε με τους νόμους που επικρατούν για το βάρος, την εποχή και το είδος των αλιευμάτων που κρατάμε. (Προσωπικά πιστεύω ότι ο νόμος θα έπρεπε να είναι πιο αυστηρός)
6.Εφόσον αποφασίσουμε ότι θέλουμε να κρατήσουμε ψάρι για να το καταναλώσουμε, καλό θα ήταν να κρατήσουμε αυτό που νομίζουμε για καλύτερο και να επιστρέψουμε τα υπόλοιπα στην θάλασσα. Για αυτόν τον λόγω υπάρχουν ειδικά δίχτυα η κιούρτοι που κρατάμε τα ψάρια μας ζωντανά μέχρι την ώρα της ελευθέρωσής τους.
7.Να προσπαθήσουμε όλοι μας για την επικράτεια του Catch and Release. Πόσοι από εμάς έχουν νιώσει την ικανοποίηση, του να επιστρέψεις ένα ψάρι μαχητή στο φυσικό του περιβάλλον, μετά από σύντομη μάχη? Οι ενέργειές μας για το παρών είναι οι εξείς
•Σύλληψη του ψαριού.
•Απαγκίστρωση σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο και οδύνη, για το ψάρι φυσικά.
•Φωτογράφηση εφόσον το επιθυμούμε.
•Κράτημα του ψαριού στο χέρι μας μέσα στο νερό και με απαλές κινήσεις εμπρός πίσω, να προσπαθήσουμε να περάσουμε νερό μέσα από τα βράγχια του ώστε να οξυγονωθεί. Αν το πετάξουμε απλώς μέσα… υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πνιγεί από έλλειψη οξυγόνου. Όταν το νιώσουμε να ζωντανεύει τότε το αφήνουμε να πάρει τον δρόμο του.
8.Να προσπαθήσουμε να ενημερωνόμαστε επιστημονικώς όσο το δυνατών περισσότερο. Όσο περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο περισσότερο μπορούμε να βοηθήσουμε αλλά και να βοηθηθούμε.
9.Να καταγγέλλουμε κάθε τι παράνομο που βλέπουμε να πράττεται σε βάρος της θάλασσας. Δεν λέω να γίνουμε οι «ρουφιάνοι» του λιμεναρχείου, αλλά το να ξέρουν οι κατά τόπου παράνομοι, ότι τους βλέπουν και ότι θα τους καταγγείλουν κάποιοι, ίσως τους κάνει να ξανασκεφτούν προτού παρανομήσουν. Το να πιάσεις 6 αντί για 5 κιλά ψάρια στο παραγάδι σου, ξέροντας ότι θα έχεις τραπέζι το βράδυ η την επόμενη….. εεε δεν το έχω και τόσο παράνομο. Αν όμως το κάνης κάθε φορά… τότε φίλε μου, σου αξίζει να φας το πρόστιμο και όχι μόνο.
10.Το να πιάνουμε ψάρια και να τα πουλάμε με το πρόσχημα ότι «να βγάλουμε τα έξοδα για το δόλωμα»…. Δεν ξέρω τι να απαντήσω επί αυτού. Το έχω ακούσει πολλές φορές και μάλιστα από άτομα τα οποία είναι οικονομικός ανεξάρτητα. Βλέπω καλάμια και μηχανισμούς τα οποία δεν τα αγοράζεις κάθε μέρα, αλλά λεφτά για δολώματα ¨δεν υπάρχουν¨.
11.Προσπάθεια οργάνωσης διαγωνισμού ψαρέματος. Μέσα από τον διαγωνισμό θα αναδειχτούν οι ¨καλύτεροι¨. Κατά αυτόν τον τρόπο δεν θα χρειάζεται να αποδείξουμε στον φίλο μας το πόσο καλοί ψαράδες είμαστε με το να πιάνουμε κάθε τι που κουνιέται στην θάλασσα. Με το να υπάρχει και ομοσπονδία αθλητικής αλιείας θα μπορούν οι πρωταθλητές μας να λαμβάνουν μέρος σε διεθνής αγώνες, αναδεικνύοντας την Ελλάδα και σε ένα ακόμα άθλημα. Επιπλέων θα υπάρχει και ενδιαφέρον για τουρισμό με σκοπό την αλιεία, άρα και συνάλλαγμα, όπως για παράδειγμα στον Καναδά, στην Αργεντινή, στην Αλάσκα αλλά και σε πολλά άλλα μέρη που δεν μου έρχονται αυτήν την στιγμή στο μυαλό.
12.Μακροχρόνια θα έλεγα, μέσα από συλλόγους η οποιαδήποτε άλλη μορφή, διδάσκοντας σε νέους σε σχολεία η οπουδήποτε υπάρχουν νεαρά άτομα, για τον σωστό τρόπο ψαρέματος και προφύλαξης του θαλασσίου πλούτου μας. Μαθαίνοντας τους νέους προφυλάγουμε το αύριο. Το σήμερα είναι σχεδόν αδύνατον πλέων να του μάθουμε κάτι νέο. Προς το παρών, μόνο αυτά, είναι τα παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό και είναι σκέψης και ανησυχίες που με προβληματίζουν αρκετά.
Ελπίζω να μην έγινα κουραστικός, αλλά μέσα από της ανησυχίες μου να έβαλα ορισμένους σε σκέψεις. Μέσα από τα γραφόμενα μου, δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για εγγραφή σε σύλλογο, αλλά προς το παρών δεν βλέπω άλλη λύση αφού σαν μονάδα δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε και τόσα πολλά



No Internet Connection